caddeler kan’la yýkanýyordu
soðuk ve paslý çivilerle
donanýmlý,siyah duvarlara
iþlemiyordu çekiç...
rüzgâr ýslýk çalýyordu
fonda ay’ýn gölgesi vardý...
.
.
.
gece þarýl þarýl
çaðlayan gibi...akýyordu sabaha
birileri av’a çýkmýþtý sinsice
iz sürüyordu dehlizlerde
geçit vermiyorlardý
bir selâm’a bile...
.
.
.
köþede akordion çalan çocuðun
parmaklarý üþümüyordu
korku biriktirmiþti ceplerinde
dudaklarý nedensiz morarmýþtý
ýssýzlýk çalýyordu/duyulmuyordu
parlak sivri burunlu ayakkabýsýyla...
.
.
.
sorgusuz gecenin infazlarý
geceyi bir sis perdesi gibi
delice deliyor/deliyordu
tuzaklar rastgele ve plânsýzdý
vahþi bir cazibenin göz kamaþtýrmasý
kirletilmeye davetkâr bir kadýnýn edâsýydý sanki
.
.
.
ve...tetikler isabetsizce
ardý ardýna flaþ gibi patlýyordu
kimse yaralanmadý
gözyaþlarý yoktu/gülümsemeler gülüyordu
bir kedi arka bacaðýndan ýskalarken kurþunu
kuyruðunu titretti sadece...
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.