bir diriliþ muþtusu arefesinde…meðer biz sevilmeyi beklemiþiz
koyu mavi düþlerde tutulan onca yýl
cýlýz aðaç kökleri gibi karanlýk vadilerde serin sular aramýþýz nafile
dudaklara kilitli sessizliðin açýlýþýný
tutuna tutuna göðüne yükselen kýzýldan bir gökkuþaðýný
ufkun pervazýndan duru bakýþlarla yaðmaya hazýrlanan renkleri gözlemiþiz
*
bir açýk adresin yanýnda yazýlý bulmuþuz kaderimizi
aç ve susuz kalarak, siyah bir kolye gibi takýnmýþýz gecelerin karanlýðýný
ümitsizlikle koyulaþmýþ vakitlerin ardýndan müjdeli sabahý
ufka düþen güneþin özrünü beklemiþiz
*
her solukta biraz daha…
en dar kapýsýnda oturup, ruhumuzu aþk ile þerh etmiþiz
damar damar çatlamýþ ,çorak topraðý kurumuþ kalbimizin kavruk baharlarýný
göz aynamýzýn burcunda asýlý yýldýzlarýn aydýnlýk gülümseyiþlerini beklemiþiz
*
esir kentlerin mahpuslarý gibi puslu sokaklara serpilmiþ fýrtýnalý akþamlar
zamanýn en tenha köþesinde öylece dururken
kozasýndan yeni çýkan kelebeklerin kanatlarý hoyratça kýrýlmýþ
bir bahar saðanaðý al renkli goncalarý soðuðuyla vurmuþ
halbuki çileli sýrdaþlara bir nefesti, belki de bir serinlik fýrsatýydý tüm bekleyiþlere
*
kelimeler yurtsuz… sesleniþler bedbaht
koyu, kopkoyu bir perdenin önünde karanlýða razý olmuþuuz…
baþka yerlerde zorluklarý. baþka sözlerde umutsuzluklarý
baþka baþka sýzýlarýn açtýðý yaralarýn kanayýp akmalarýný beklemiþiz
derken, kýþ çölünde, arz soðuðunda, bin kývýlcým olarak tutuþmayý
aþina bir hevesle belki alýþýr ruhumuz diye…beklemiþiz
redfer