Şiirlerin kanatları

gidersen Nur’un aðlar anne
alev saçlarýmda
kurþun gözlerimde çýkar.

ruhumda fýþkýran sancýlar var
matem düþer avuçlarýma
gülistanlarý hüzün sarar.

gül koksa neye yarar?
gülþenim gül olsa
Ýçinde hâr yangýnlar

ne yürek ki felaketlerin eþiðinde
kendimi unuttum bu günlerde
yaþamak durmuþ
zaman durmuþ nafile...

doðarken ben
kaç cenaze geldim hayata?
kaç caným vardý ki
kaçýný yok saydým anne?

gece saatler gözlerimde devrilir
dünyadaki güller de aðlýyor
kainat þafaklara kapanýyor anne...

diyemediðim kimselerle
büyüdüðüm o ev de
harap, harabe
ben o yürekle bendeyim anne.

iþlemek için dizelere
hem hal olmanýn marifetlerini
ilmek ilmek dokumak için
þiirlerin kanatlarýna tutundum anne...





Sosyal Medyada Paylaşın: