KAYBOLAN

Gölgeni hiç görmediðimi fark ettim biraz önce.
Bilemezsin bu beni nasýl sarstý.
Bir gün gülüþünü bilmediðimi düþünmüþtüm.
Ve ondan sonra ilk görüþümde bir kahkaha atmýþtýn.
O aný durdurmak istemiþtim.

Bir aptal mýydým?
Beni sevmeyen bir adamý neden böylesine içten sevebiliyordum?
Bu kadar yoðun sevgi taþý bile çatlatýyordu.
Bir kediye ya da bir çocuða geçiyordu.
Ama sana geçmiyordu.
Aþk karþýlýk beklemez, diyordum bazen kendime.
Ama beklemeden edemiyordum.
Bir bakýþýnla hissettiðim coþkuyu,
Nasýl beklemeyebilirim ki?

Uzun uzun gölgeler var aramýzda.
Bir mezar taþýný gölgeleyen üzgün bir aðaç gibi kararsýz.
Sýkýþtýrýlmýþ küskün suskunluklar var.
Oysa ne tatlý sözler söylerdin bir zamanlar.
Ne güzel bakardýk birbirimize.
Unutuldu o anlar.

Kayboldu o sevdiðim kibar adam.
Ölmedi ya da terk etmedi beni.
Daha da kötüsü oldu:
Kayboldu.
Kayboldu bir öðleden sonrasý.
Bir kuru öksürüðüm vardý göðsümde aðlayan,
Bir de kalbim dondu o an.
Kayýp giderken elimden,
Hiçbir þey yapmadým.

Oysa ne tatlý adamdýn sen.
Gözlerindeki denizde kara sular gizliydi.
Dudaklarýnda taze asma yapraklarý,
Boynunda baþýmýn yeri,
Göðsünde en acý þikayetlerin merhemi
Ne güzel adamdýn sen,
Bir öðleden sonrasý kaybolan...

Sevmiyormuþ birileri þiirlerimi.
Hiç umursamýyorum.
Çünkü ben içlerinde hep seni arýyorum.



Sosyal Medyada Paylaşın: