BU KADAR İNSANIM

Sokak sokak dolandým, bomboþ elim cebimde.
Cüzdanda taþýdýðým kartým kadar insaným !
Boztepe’nin dibinden Yoroz’ un gölgesinde;
Çalýp söylemesem de ahtým kadar insaným !

Sahtekâr sahtekara kazýk atar helâlden,
Esnaf tuzak tartarken, kaçtým pazardan hal’den.
Ne Sýrat’ý bilen var, ne de anlayan halden;
Helâl yükü taþýyan, sýrtým kadar insaným !

Öfke doluyum öfke, sýkmýþým kýrýk diþi;
Nasýl yalaka olur , çýkar için bir kiþi ?
Þiþirmiþ kul hakkýyla, patlatacak dikiþi,
Aðýr bir cüsseyse; tartým kadar insaným !

Bir garip alem olmuþ bildiðim o sokaklar.
Duymuyor isyanýmý kör ve saðýr korkaklar..
Tezgah kurulmuþ tezgah herkes bizi tokatlar.
Ben de elde ettiðim rantým kadar insaným !

Yýllar oldu görünmez gözlerine baktýðýn,
Sular seller olup da yollarýna aktýðýn..
Nerede duvarlara o resmini taktýðýn ?
Sararmýþ albümdeki bahtým kadar insaným !

Anama öf demedim babayý bilmem zaten!
Hiç bir þey beklemedim uzandýðým kardeþten.
Ne umdum neler buldum, gelen giden her eþten !
Hem tuttuðum yeminim, þartým kadar insaným !

Ölüp gitmek kolay da doysam öldüm demeye,
Ýki üç kiþi gerek topraðýný örtmeye,
Dost görünürler neden gelir seni gömmeye,
Ne býraktýysam dilde, tadým kadar insaným !

--2018
Sosyal Medyada Paylaşın: