Issýz sokaklar gibiyim gönlümün tenhasýnda… Sükûtun sesini dinliyorum. Bazen de, Kalabalýklar arasýnda yalnýz, kendimi arýyorum. Þehrin sesi uðultudan ibaret. Ufku, caddenin diðer yanýndaki binaya kadar. Þehirde mesafeler sýnýrlý, gökyüzü boru içinde, Çehreler de maskeli, Hatta kendilerine bile… Tebessümlerin sahteliði söylenmiyor artýk, Biliniyor… Düþenceler herkesin içinde Gizleniyor… Sokaklarý arþýnlýyor ayaklar. Gidip geliyorlar… Bazen hedefsiz, bazen gayesiz… Ben gönlümün tenhasýnda bir baþýma Maskelerden uzak, Sahte tebessümlerden ýrak… Yalnýzlýðýma ortak… Issýz sokaklar gibiyim gönlümün tenhasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
lalegül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.