YABANİ GÖNLÜM

Her gece, bir yaðmur damlasý düþer gönlüme
Islanýr kirpiklerim
Mutluluðu yaþayamadan yüreðim
Bir kara bulut çöker üstüme

Seni de kýrdýðým gibi üzerim kendimi
Anlatamam, kaç þiir birikti defter yapraklarýnda
Kaç kere kýrdým kalemimi
Kaç kere büktüm hýrsla defterimi
Savurdum aklýma geldikçe her yanýma küllerimi
Nefretle tükürdüm aynadaki surata,
Hem de kaç defa
Kustum içimde bitmek bilmeyen þu çýlgýn hýrsý
Hiç caným yanmadý aynanýn parçalarý saplýyken yumruðuma
Senin yokluðun kadar acýtmadý daha

Utandým kendimden her gece
Her gece aklýma sen geldikçe

Baþlamaya korktuðum baþlangýçlar geliyor aklýma
Ýç çekiþlerim oluyor bütün piþmanlýklar
Sonradan gelirdi aklým baþýma
Çökerken yalnýz akþamlarda yüreðime kara bulutlar

Yalnýzlýða alýþmýþ yabani gönlüm sevmeye yeminli
Ama alýþkýn deðil
Korktukça seni kýrmaktan
Kýrýyorum korkularýmdan
Üzgünüm seni seven bu adam
Ýþte bundan baþkasý deðil….



Sosyal Medyada Paylaşın: