Buldu
Kopan yaprak, þimdi dalýnýn deðil,
Esen rüzgârlarýn esiri oldu
Gideceði adres, kendine meçhul
Kendini, aðyarýn elinde buldu
Sevdaya düþen Kays, aklýný almýþ
Seraba aldanýp, kumlara dalmýþ
Ýsminden, cisminden eser kalmamýþ
Leyla Mecnun’unu çöllerde buldu
Kendi öz kardeþi, kuyuya attý
Köle diye O’nu, kervana sattý
Kader sürükledi, zindanda yattý
Züleyha, Yusuf‘u ellerde buldu
Çekilen âh, birden alevlenince
Bedeni tutuþan,Kerem yanýnca
Yürekte ki sýzý, o an dinince
Aslý sevdasýný, küllerde buldu
Kendini yaþatan, intizarýdýr
Bir tek tesellisi, âh-ü zarýdýr
Goncanýn, ebed ve ezel yâridir
Bülbül dermanýný, güllerde buldu
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.