yerin göğü kadar

þimdi sessizlikle oturmuþ sana yazýyorum
yanýmda bir bardak hasret
kalbimde sonsuzluk
dilimde aþkýnýn ýzdýrabý var kalbimden çýkanlarý yansýtan
þimdi ben bir kenara çekilmelerimle yaþýyorum
herkesten uzaklaþýþlarýmla
þimdi ben sensizliði yaþýyorum doya doya
yokluðunu içiyorum kana kana
þimdi ben aðlýyorum hasretinden yana yana
öyle zorki seni ayrýlýklarla yazmak
kalemim kan damlýyor
gece yarýlarý kabuslarýmlarýmýn sebebini bile soramýyorum kendime
biliyorum çünkü bu halim nedendir diye
keþkelerin içine düþmüþüm
çektiðim ahlarda boðuluyorum
þimdi ben sensizim
nefes alýyorum ama emin ol yaþamýyorum
hiç bir þarkýnýn hiç bir nakaratý anlatmýyor beni sanki
hiç bir þiirim ýsýtmýyor içimi
anlamsýzlaþtým sensizlikten
þimdi ben birlikte oturduðumuz balkondayým
sigarmý yaktým sana yazýyorum
dürüstlüklerimin kayboluþunun sebebi bile deðil umrumda
gerçekten gülemiyorum
hazin bir þeyler yazmak geliyor içimden
okuyanýmmý var yazamýyorum
sen gittin gideli ben nefes dahi alamýyorum
aynalarýmý kaldýrdým evimden
kendimi dahi görmek istemiyorum
iþte öyle muýtsuzum
nekadarmý
yerin göðü kadar

Sosyal Medyada Paylaşın: