Evin önüne yanaþtý yeþil bir araba Ýçinden beyaz sarýklý cüppeli birisi indi, Vurdu kapýya bütün hýþmýyla Baþýnýz saðolsun, henüz çok gençmiþ dedi.
Sustum.. dostlar saðolsun dedim. Ölenle ölünmüyor ama kaybýmýz büyük, Çok büyük dedim.
Kirpiklerim ýslandý, bakakaldým öylece. Dostlarým geldi yolculuk etmeye Gözyaþý sel, kýyamet gibi bir gün, sanki gece Bu benim yeniden doðumum dedim.
Ben taþýdým omuzlarým da cesedini bir baþýma Ben attým topraðýný elimle avucumla, Birde hakkýnýzý helal ediyor musunuz diye sorunca Hayýr dedim!. Belki bir gün Belki de kýyamet kopunca..!
Ölüm ne kadar veda etmekse iþte. Bende öyle veda ettim sana ömrüm boyunca..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
onursevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.