Yanýmda acý izlerin adýmlarý Bir bir sayýlýyordu, Dört etrafýmýz deli dumanlarla Kuþatýlýyordu, Vazgeçemediðimiz Sevgi limanlarý karartýlýyordu, Yalnýzlýðým günün her anýnda Adýný sayýklýyordu.
Artýk yaþlý gözlerimle Yeniden umuda dadandým, Acýnýn tüm renklerini susarak Yüreðime boyadým, Yollar ne kadar buzlu olsa da Ortasýndan yürüdüm, Gökyüzü eþliðinde severken bile Delice üþüdüm.
Gülümsemeyi becerebilmek için Nedenler varken, Gizli gözyaþlarý ardýnda Kalýcý hüzünler taþýrken, Hayatýn deðeri Gerçek yaþamda yansýtýlmazken, Kendi iç dünyasýnda nefeslenen Nice insanlar tanýdým.
Bu sabah Neden bu kadar daðýnýksýn dediler, Ýçimdeki yediveren umutlarýmý Zehirlediler, Bakýþlarýyla bedenleri üþüten Soðuk bahar gibiydiler, Ömrümün her karesinde Sevgime hayat verenler.
Mehmet Öksüz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.