Terkisine kýyamet yükledim üzüntülerimin Dört nala sürdüm mahþer vadisine Kan kusup kýzýlcýk þerbet içtim Dert tokuþtum mazimde kalan düþler ile
Sonra seni andým Kýzgýnlýðýma raðmen Seni andým naif bir tebessümle Ýlk günkü gibi tazeydin Ýlk günkü gibi heyecanlýydý kalbim sana
Ardýndan iki çay koydum boþ masaya Ýki laf ettim kendimle Ýki tatlý cümle kurdum kendi içimde Tekrar baþ baþa kaldým gerçekle Kurduðum hayal bittikten sonra Ýstiharesine yattým koca geçmiþim Meðer ne çok yanmýþým Bu aþkýn git gellerimde Ne çok vurgun yemiþim Yar diye baðrýma bastýðým senden
Yar yar diye diye koca bir ah düþtü dilime Koca hane dinamitlenip sanki devrildi üstüme Boþ sancýsý kavurdu sinemi Beni sürerek seraplar alemine
Sonra gözlerimi yumdum o nöbetçi uykularýma Tamamýný hiç hatýrlayamadýðým ayný rüyayý Görür gibi oldum gene Ellerinde þefkat mührü Saçlarýmý okþadý annem beyazlar içinde Kýsýk bir sesle üzülme üzülme bu da geçer Biter sancýlarýn diyerek kayboldu gözden
Uyandýðýmda ayný sancý Uyandýðýmda yine ayný boþluk Mühürlüydü kalbimde Geçmiyor yüreðime ektiði acý Geçmiyor anne
NÝLÜFER SARP 28.MART.2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.