Hülyalý hülyalý yaðýyor yaðmur sessizce Dilimde eskilerden kalmýþ anlamsýz bir hece Istanbulda sis var bu sabah , saat sensizliðin beþi Deniz ile uyuyan gözlerim sevdanýn sadýk bir eþi
Gözlerimdeki yorgunluktan anlýyorum zaman geçmiþ Seninle seyrettiðimiz bu þehirin çehresi zamanla deðiþmiþ Kýzkulesi hala güzel ama martýlarý eskisi kadar þen deðil Penceremdede çok güzel çiçekler var ama hiçbiri bir sen deðil
Süleymaniyede eski bir evde tanýdýk bir telaþ var Adý aþk olan rüzgarlara pek alýþkýn deðil bu pervazlar Tarihin en eski aþkýný anlatan bir kitap var elimde Kapaðýnda bir kadýn silüeti var yüreði ellerinde
Gözlerinden okunuyor yaþadýðý can yakmýþ çok belli Sanki bana sevme diyor aðlamaklý bakan gözleri Korkma diyor kalbim sýra sendeyse ölüm Allah’ýn emri Sevme zamanýdýr þimdi zaman istanbulda aþk saati
Sosyal Medyada Paylaşın:
syfttn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.