Karanlık

"Yýldýz yýldýz bir hayaldir hayat" der 
Her þafak vakti çarmýha gerilen karanlýk....

Ve karanlýða sebep;

Güneșin doðușuna çok uzaktan bakan çocuklarý,
"kimiyle" yargýlayan
Kokușmuș insanlýk!...

Oysa hep aydýnlýk günler düþlerim ben,
Düșlerimde musmutlu çocuklar, bir de sen,
Rengarenk Gök yüzünden ruhuma inen,
Baharlarý düþlerim ben!
igde çiçeði kokan, umutlu baharlarý...

Sonra;
Sonra sen de Gittin!!!!

Ve ben,
Öksüz kalmýș çocuklarý gördüm düþümde,
dün gece!
Yarýný dünden sayan Öksüz çocuklar...

Ellerinde bugünün kimsesizliði ile,
Önceki günün yalnýzlýðýna bürünmüș,
sevgisiz, kayýp bir hiçliðin sokaklarýnda,
bastýrýlamamýș gri isyanlar dolu,
alaca boyalý sokak lambalarýnýn altýnda,
Noktasýz uzun cümleler kuran
Öksüz býrakýlmýș masum çocuklar...

Uzun cümleler kuruyorum sana satýr satýr,
Ellerimden hafif, düșlerimden aðýr,
Eðer gözlerin gözlerime deðmezse,
Bu þehir kimsesiz,
ben yetim
ve çocuklar Öksüz kalýr...









Sosyal Medyada Paylaşın: