CANO

Yüreðimi çýkar sar yüreðine,
Gayrý bu ellerden kaçalým Cano.
Bilirim bu eller dar yüreðine;
Bir baþka âleme uçalým Cano.

Sevda denen yükü aldýn sýrtýna,
Hazan düþtü Nisan’ýna, Mart’ýna,
Hele eðlen biraz dinsin fýrtýna;
Sonra yelkenleri açalým Cano.

Hak emir buyursun, açýlsýn perde,
Elveda eyleriz çileye, derde...
Ýsmail’in topuk vurduðu yerde;
Kana-kana zemzen içelim Cano.

Dünya olsa idi ebedi erek,
Altýnda olurdu koca bir direk,
Sen bana omuz ver, ben sana yürek;
Sýratý birlikte geçelim Cano.

Yol alalým Hak’ký anana doðru,
Yavrum-yavrum diye yanana doðru,
Mýsýr’dan eselim Kenan’a doðru;
Vuslat kokusunu saçalým Cano.

Garip Niyazi’nin tarû’mar yadý,
Var mýdýr dünyadan alan muradý?
Gayrý buralarýn kalmadý tadý;
Toplan, Medine’ye göçelim Cano.

N. Karaalioðlu/24.03.’18
Sosyal Medyada Paylaşın: