Göçmen kuþu yuvasý gibi Telaþla kurulmuþ, Derme çatma bir yuvaydý, Yuvasý…
Ama çok mutluydu Yavru serçe…
Henüz uçmayý yeni öðrenirken Çýkan ilk fýrtýnada, Uçurumda bir sapa tutundu. Düþmek üzereydi, Bütün kâinat seyrine çýkmýþtý sanki Herkes düþmesini bekliyordu.
Babasý yetiþti imdadýna… Yavrusuna yolunu gösteriyor, Can havliyle çýrpýnýyordu: “Haydi yavrum! Uçuver mutluluða doðru. Güven kendine. Haydi, sadece birazcýk gayret et! Kurtulacaksýn! ”