Donar, buzlanır insan
Yaþamýn içine sýçtýk, batýrdýk
Temizlemek için nazlanýr insan.
Öylece pislikte yattýk, oturduk
Kendi kokusundan sýzlanýr insan.
Bu günü gün edip yarýn düþünmez
Sürtüp, bozduðunu sanýr aþýnmaz
Gün gelir dünyada canlý yaþanmaz
Eceline doðru hýzlanýr insan.
Oðlun kýzýn var sa senden geriye
Onlardan da birçok torun ürüye.
Sor kendine durum gider nereye?
Neden bu durumdan hazlanýr insan?
Benden sonra kimler gelir yerime?
Gelse bile doðru varmaz erim’e.
Her gün hýzlanarak artar çürüme
Çare diye boþa tuzlanýr insan.
Bin nasihatten bir musibet iyi!
Müsibete düçar insanýn soyu.
Söz ile düzelmez kimsenin huyu
Durmuþoðlum donar buzlanýr insan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.