hangi ara veda ettim bu þehre? insan þaþmaz mý düþününce? yýllarým geçti oysa eteklerinde soluk aldýðým mekânlar, anýlarda sanki insan yüzlü binalar loþ, kasvetli binayý dolduran, harbi insan yoksa sanmam ki inden farklý
veda etmedim halbuki þehre bir “veda metni” hükmünde mi? “veda hutbesi” dinlenir kutlu makamlarda bir kez okunur oysa, kutlu bir makamda mola versem de bir müddet trafik, gürültü ne gam kozmopolit bir dünyada saklý kozmos
“vadim o kadar yeþildi ki” hollywood’dan kotarýlma bir mizansen mi? þair anlatýr ovanýn yeþilini, göðün mavisini yitip giden zamanlarýn ritmiyle ne mezarlýklar þahitlik eder kalem erbabýna da ne yehova þahidi kâr eder, ne yalancý þahit buna ince bir zar ayýrýr yaþayanla ölüyü
L.T.
Sosyal Medyada Paylaşın:
levent taner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.