Yalnızlığımın Tek Sığınağı Darağacı
hani insanýn bir yaný uçurumdur
bir yaný da ölüm gibidir ya
öyle bir hayat yaþýyorum iþte
sanki karanlýk bir sokaktayým
sanki hayat burada hiç yok
sanki yaþamak hep yalan olmuþ
tek gerçek ölümlü olmak
mevsimler nasýl olur da hep kýþ kadar soðuk olur
insanlar nasýl olur da hep yalnýzlýkta kalýr
çiçekler nasýl olur da hep boyun büker
yada kuþlar nasýl olur da hep kanadýndan vurulur
güneþ doðmasýna doðar da bazýsýna neden hiç doðmaz
gün aydýnlanýr ama bazýsý hep karanlýkta kalýr
ve türküler
hep hasretlikten demlenir
hep acýyan yanýmýzdan vurur bizi
yada kabuk baðlayan yaramýzý kanatýr
uzaklarý hatýrlatýr
gidenlere öfkeyi arttýrýr
umudu çoðaltýr
ama içinde akan bir ýrmak gibi coþturur seni
hadi sen türkülerini çal yine
uzun uzun çal
sabah olmasýn
gün doðmasýn
güneþ varsýn bize uzak olsun
sen içimizi yaka yaka türkülerini mýrýldan
hani adresi belirsiz mektuplar vardýr
hiç okunmamýþ mektuplar
adresine ulaþmamýþ
ama yinede yazýlmýþ
içine sevda konulmuþ
içine özlem konulmuþ
içine ten kokusu konulmuþ mektuplar
gözyaþlarýndan mýsra mýsra damlatarak yazýlmýþ
bir hayatý anlatmýþsýn belki
bir sevdayý
birisi kendini bulmuþtur
birisi kendini asmýþtýr
bir dar aðacýna asar gibi
birisi uykusuz kalmýþtýr
birisi uykusunda
birisi acýyla yoðurmuþtur göðsünü
birisi kuþ sesleriyle uyanmýþtýr
bazen diyorum ki
içindeki ateþi söndür
külünü savur etrafa
su’ya þiir yaz
göðe gözlerini kat
topraða parmak uçlarýnla bas
yaðmur damlasýný avuç içine al
kelebeðe sor hayattan memnun musun diye
sonra býrak fýrtýna kopsun
býrak sel götürsün her yeri
býrak kýyamet gelsin üstüne
tufan olsun her yer
þu ömür dedikleri kaç günlük ki
kaç mutluluk eder þu ömür
ve sýrtýnda onca parmak izi varken
kendine ihanet etmeyi býrak
býrak kanasýn yaralar
býrak gök kararsýn
býrak sevmek yasaklansýn
býrak herkes yalan olsun
çocuklar koþmaya baþladýðýnda
çiçekler tekrar açacaktýr elbet
elbet bir yerlerde bir þiir okuyan olacak
bir yerlerde maviye sevdalanan
uçurtma uçuran çocuklar olacak
ama içinde sanki bir kýyamet besliyorsun gibi
hayatýn en sessiz ölümünü yaþýyorsun
bunca cesetle yaþamak zor
bunca günah iþlemiþ olamaz insan
bir sabah uçurtmaný al gel çocuk
bu daðlarýn uçurtmana ihtiyacý var
göðün özgürlüðe
benim de sana
kabuk baðlayan bir yarasýn sen
seni özlediðim kadar kanýyorsun içimde
ben hiç bilmediðim bir yerdeyim
ve hiç yaþamadýðým kadar yalnýzým
içimde sýrýlsýklam bir intihara sarýlýyorum
yalnýzlýðýmýn tek sýðýnaðý daraðacý
ibrahim dalkýlýç
18.03.2018
23.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.