GÜNE BAK AN GÖÇMENİ

Siyah topraðý örter,tepede çiçekleri.
Rengini verir yere,görünmez bilekleri.
Rengini deðiþtirir,yaþadýðý tarlanýn.
Toprak aydýnlanýr,sarýda güne bakanýn.

Yürürken oksinler,gövdenin karanlýðýna.
Döner tüm baþlarý, güneþin aydýnlýðýna.
Heybetin de görünmez olur yerdeki taþlar.
Kaybolur otlarda, nerede o küçük baþlar.

Baþýný kaldýrýr her gün,güneþe çevirir.
Tarla fareleri hangi birini devirir.
Toprakta kökü saðlam,kurusa da yýkýlmaz.
Rüzgar nereden eserse essin, o savrulmaz.

Yüklendikçe baþýna,bereket tohumlarý.
Baþýný eðer yere, rahmetin damlalarý.
Gözlerim kamaþýrken sarýsýna renginin.
Konar bal arýsý , ortasýna yüreðimin.

Balkan göçmeni çalýþýr kimseye dilenmez.
Teninin sarýsý ,güne bakanda bilinmez.
Trakya’yý süslemiþ,çiçeklerin binlerce.
Unutamaz seni gören,hatýrlar günlerce.

Sosyal Medyada Paylaşın: