Ýsmim kaybolmuþtu önce
Sonra da düþlerim
Hayal meyal hatýrlýyorum çocukluðumu
Yatar mýydým anamýn dizlerine
Örer miydi saçlarýmý
Bilemiyorum
Oysa ben gökyüzünde bir kumru
Okyanusta bir istiridye olmak isterdim
Hani içinde siyah incileri olan
Hazineleri yüreðinde saklayan
Topraða düþen her tohumla
Can içre can katan
Neden yok ettiniz
Artýk soramýyorum
Sonbaharýn, son yaðmurlarý da düþüyor
Ýliðim kemiðim zaten sýrýlsýklam
Tinim titriyor, tenim üþüyor
Buzullar içinde nefesim
Keþke kardelen kadar cesurca
Meydan okusaydým kadere
Çiçek açmaya dururken
Zamansýz sarýlan sarmaþýklardan
Boðuluyorum
Dokuyorum tek tek ustaca ve ince
Masal mýydý dinlediðim aþklar
Yoksa ben mi masal olacaðým
Buz tutup kristalleþince
Karanlýk ve ýssýz bu gece
Hüzün yaðýyor hiç durmadan
Ýnce ince
Ýçimdeki çocuðu kaybettim yine
Aðlayan mevsimlerde
Gülhun ERTÝLAV
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
UMRUMDA DEĞİLSİN GELMEDİN Siyah Gülün Hüznü G İ T Kızgınım Sormaz mı Kalem Ömrümün Baharı Hani Nerde ? Ya Rabbi Kadınların Kaderi