sen gülünce tozarýr duygular
her þey toz duman
yalnýz sen güldükçe sevinir bu pervane
yalnýz seni gördükçe neþeye boðulur
gözünün feri seninle yanar
seninle doyar
seninle kanar
*
senin cemalin de gülücükler batýnca
yer karýþýr toprak küser kaskatý kesilir çiçekler
dili damaðý yýrtýlýr bulutlarýn
kuþlarýn kanatlarý kýrýlýr
senin yüzünden zuhur eder kýyamet
sönünce yüzünde gülücükler
kabarýr sinem hiddetlenir göðsüm
harap –bitap bir halde
içim cehennem nefesim alev fýrtýnasý
için de ben kavrulurum
güneþ ile ay arasýna siner gündüz
güneþ tutulur dolunay kararýr
faydasý yok artýk yaðan yaðmurlarýn
yüzlerce tufanýn binlerce kasýrganýn
kuru çöle dönüþür gül bahçeleri
sönünce yüzünde gülücükler
*
senin bakýþýndýr havaya düþen
seninle sararýr papatyalar sarý yapraklar
baktýðýn yerde maviye boyanýr gök
güneþin yüzü nurunla alev rengi
yer de sen gök te sen
senmiþsin meðer miyarý gece ile gündüzün
senmiþsin meðer ayým güneþim ýþýðým
senmiþsin meðer topraðým göðüm yýldýzým
senmiþsin meðer su yaðmur bahar kýþ
hiç kimse bilemez içimdeki sýrlarý
benim esrarým ahýmdan müteþekkil
*
bu kalp senden gizli deðil
madaya izin yok kapýlarý kilitli
þifresi aþktýr sevgidir sensin
kalbimin ýþýðý senmiþsin meðer
içinde yanan ateþin pervanesiyim
seninle ýþýldayan seninle tutuþan
tutsaðýyým ufkumu aydýnlatan kýzýlca denizin
her an izhar eder içindeki derdini
senden bir þeyler fýsýldar
seni anlatýr
yüzlerce kez binlerce kez
berdüþ bir hale bürünür düþünceler
hamken piþen ben olurum
madaya kalan hüsrandýr vesselam
*
ey gönlümün ilacý beni rezili rüsva eyleme
ne istersen veririm
madem ki bu göz seni gördü
býrak seni nazar eylesin
redfer