üzülme

farkýndaydým , bir þey yazmaya gerek yoktu dilinden anlayana.
harfler havada uçuþtu, kelimeler lal oldu, gelemediler yan yana.
***
hasret, damlalarý da aðlatýr, çekilirmiþ bir kenara
ve tek sen üzülme diye, göz yaþý dökermiþ bahara…
***
pencereme arada bir, bir buse kondurur,
kaçýþan damlalar ki; birbirine bakar durur
***
eþlik ederken içime, dýþarýnýn yaðmuru
ay buluttan sýyrýlmýþ, güneþ kalbiyle duru.
***
eskimeyen sözler vardýr yüreðinde solmayan çiçek
elbet güzel günler hatrýna, beklediðin günler gelecek.
***
uzaklýk; gönül gözüyle, mesafesiz soyut bir sýrdýr
yakýnlýk; hatýrsýz gönüllerde, sevgisiz bir kahýrdýr
***
hüzün ruhumu yansýtýr þu yalancý dünyada
zaten, ben deðil miyim, yaþýyorken rüyada
***
ne fark eder, gönlüm kýrýk içim hüzne boðulsa
yeter ki yolum doðru, yolum inançla yoðrulsa...
***
her þey sessiz derindeyse eðer, kendi içinde avunarak
gözünü topraða dikermiþ, dalýndan düþmek için yaprak.
***
merak etme tutarým ben, kendi dünyamda, kendi yasýmý
pervanede vuslat için ziyaya, etrafýnda eylermiþ ölüm dansýný
***
bazen insan dökülürmüþ içine belli etmezmiþ kendine bile
bazen de içinde med cezir fýrtýnasý asla getirmezmiþ dile.
***
ben , önce benimle yaþamaya mahkum olan bir benim
ben, ruhumla öz benlik, bana baský kurmasýn bedenim.
***
baþkalarý beni nasýl görürse, ben o olduðuma inandým
oysa, kendimi kendi gözümle tanýmam gereken bendim
***
kendimde miyim bilmiyorum kendime yolum düþecek mi?
belki de herkesten önce, kendimden vazgeçen ilk bendim.
***
içindeki sesi duymayanlar ne bilsin esen fýrtýnalarý
kalbin özüne inemeyenler hissedemez asil duygularý
***
üzülme , ödünç aldým kelimelerini kurduðum cümlelere
þimdi hazýrlanmak var, bezmi elestte söz verdiðin yere
***
(yusuferdoðan)

Sosyal Medyada Paylaşın: