Gözlerinden tanýdým seni, Gözlerinden... Halbuki,böyle deðildin! Ne ümitlerin vardý, Ne günlerin vardý yaþanacak. Ama gözlerin kalmýþ iþte, Yalnýzca gözlerin Seni tanýdým.
Nelerden bahsetmiþtim derslerimde, Mutluluk oyunlarý öðretmiþtim. Aslýnda biliyordum zor olduðunu Bu hayatýn Söyleyememiþtim Üzgünüm,diyememiþtim.
Nasýl harcar hayat bizi, Biliyordum Tercübeliydim. Ülkemin þartlarýda belliydi... Ama diyemedim. Gençtiniz,delikanlýydýnýz Dinlemiyordunuz Ýnanmýyordunuz Solarsýnýz desem yaþamadan solardýnýz Biliyordum.
Seni gözlerinden tanýdým, Aslýnda hepinizi tanýyorum çocuklarým. Neler olabileceðini biliyorum Çaresizim! Bilgiler yumak yumak, Gerçekler muama... Ya sizler, Yaþamadan soluyorsunuz Üzülüyorum.
Beni suçlamýyorsunuz,biliyorum Arkadaþlarýmýda... Ama,çok üzülüyorum. Sizi görmek istediðim yerde deðilsiniz, Bu öðretmeniniz Adnan deniz. Sizleri seviyorum Güllerim soluyor biliyorum, seni gözlerinden tanýyorum ve...ölüyorum.
Adnan Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
adnandeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.