Yarým insan,
Bir melek anne ve evlat
Yaþarmýþ yarým yamalak bir barakada.
Baba gazi ve adý Niyazi
Evlat okul yýllarýnda bir fidan
Anne evin hem ayaðý hem eli.
Babanýn içinde buruk düþler gezinir.
Çalýþamaz ve buna aklý yerinir.
Evlat sorar bir gün babasýna
Babacýðým ne oldu ayaðýna
Derin bir iç çeker
Ve baþlar anlatmaya.
Oðlum der;
Her yiðidin ödeyeceðidir vatan borcu
Vakti gelip yaþ yirmi oldum mu.
Ben týð gibi delikanlýydým o zamanlar
Davul ve zurnalar çalarken köy havalarýný
Gelmiþti görev için ayrýlýk zamaný.
Abdi dedenin kaðnýsýyla indik þehre
Þehirden bindirdiler kara bir trene
Doðru askere..
Baþlamýþtým ödemeye vatan borcunu
Her geçen gün bir yük terk ederdi omzumu
Bir gece uykunun kör anýnda
Bir ses yýrtýverdi kulaklarýmýzý
Her taraftan mermiler örselerken camý duvarlarý
Ve delerken zifiri karanlýðý
Sarýldýk tüfeklere atýldýk dýþarý.
Çocuk lafa karýþýr.
Korkmadýnýz mý baba?
NE korkmasý evlat kim düþünür ki caný.
Ölümü düþünecek zaman mý.
Hem sus lafýmý kesme
Bak ne ettik hainlere dinle.
Bizim yüreðimizde iman duluydu
Bizi eminim ki melekler koruyordu.
Mermiler saðýmýzdan solumuzdan
Siperleri vuruyordu.
Biz dokundukça tetiðe
Kurbanlýk koyun gibi çoðunu yere serdik
Kaçýrdýk yýktýk kýrdýk onlarý.
Lakin evlat,
Sinoplu Ahmet çavuþu
Tekirdaðlý er Mahmut’u þehit verdik.
Ben o gardaþlarýmýn acýsýndan olacak
Yediðim merminin duymadým acýsýný
Ilýk bir pýnar akýyordu yerlere de
Anlamadým bile kopmuþ bacaðýmý.
Evlat kopan bacaðýma hiç acýmadým
Vazifem dolmadan evime yollandým.
Kahreden bu beni
Omzumda yükümün hepsi inmedi
Ýþte yavrum o günden sonra baban tek ayak
Yaþadým bunca sene içim kan aðlayarak
Oysa ki vermeye hazýrdým inan bu caný
Gel gör ki Mevlam aldý bir bacaðýmý
Babacým benim aslan babam
Gönlü yüce kahraman.
Beklesinler o hainler.
Bende asker olacaðým
Bu senin kopan bacaðýnýn
Ýnan hesabýný soracaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.