Sana yürüdüðüm satýrlarda , Koþmayý umarken , Düþmeyi öðrendim , Her cümlem de , her satýrým da.. Oysa ; Cebimdeki bütün kelimeleri senin için serperdim satýrlara..
Tane tane iþledim seni , Her satýrým da sen vardýn.. Virgülün de sana eðilirdim , Ünlemin de sana hayran kalýrdým , Noktasýnda mest ederdin.
Satýrlarýmý dolduran , Kelimelerimi coþturan , Yazdýkça sevdiren , Bitmeyecek bir kitabýn , Her dörtlüðüm de gizli öznem oldun sen..
Virgüllerin ayýramadýðý , Soru iþaretlerinin tüketemediði , Ayraçlarýn ayýramadýðý , Noktalarýn bitiremediði , Ölümsüz bir aþkýn hikayesiydi bizim harflerimiz.. Ama þimdi ; Her defasýn da , son noktayý koyarken , Yine de sonunda üç nokta kalýyor geriye , Neden . . . ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.