GÜN DOĞMADAN ÖLDÜ GECELERİM

Gün doðmadan öldü gecelerim

Ben bahara yenilip, kazarken mezarýný hazanýn
Vurulmuþluðuna yenildim
Tan kýzýlý gecelerin kýzgýnlýðýyla sol yanýmýn

Bir sarhoþluðuna inandým bu dünyanýn
Birde sana
Viran olup serpildim aþkýnýn topraklarýna
Topla dedim kendime
Topla kýrýklarýmý
Sakla acýyan sol yanýna dedim de
Dilime acýmtýrak bir tat býrakarak, düþtü dilimden ismin

Ey varlýk
Varlýðýnla, gelip vur kelepçeleri, dilime varmasýn ismin

Rüzgarýn nefesiyle sýkýlaþsýn
Gecenin baðlý kollarýna atýlan her düðüm
Her suskunluðum bir mahþer
Her göðe bakýþým bir ölüm çaðýrýr

Susturmayýn beni
Vurmayýn kelepçeleri dilime
Konuþsun dudaklarým
Erisin güne dönsün ölen gecelerim
Yaklaþsýn yüreðim
Gökten sarkan o ilmeðe

Ne çýkarki son nefesime varsa ömrüm
Ne çýkarki göçsem bu dünyadan sessizce
Nasýlsa aldýðým her nefeste
Batar soluklarýma
Ýðnelerle bezenmiþ her düðüm


HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: