EVLATLARIM

Bu akþam biz…
Yudumladýðýmýz çay’ýn dumanýnda gördük sizi
Kaynadý yüreðimiz, gözlerimize düþtü gözleriniz

Evlatlarým… Bakýn!!! Bir kelimeciktir “DÜNYA”
Çalkalanýr onda, zaman ve mekan
Çalkalanýr onda yürekler, aldanýr ona tapan

Evlatlarým… sizin düþtüðünüz gibi
Onun da; Özsuyundan cemreler düþer topraða
Biz düþeriz, sonra siz düþersiniz, düþer sizden sonrakiler
Orada açar hiç solmayan; çiçekler ve güller
Tohum düþer, filizlenir… Sonra dallar düþer yapraða
Dün… Gitti… Gidenler gitti yarýný yoktur günlerin
Bir kelimedir “DÜNYA” kandýrýr bizi
Geride neyi býrakýrsanýz, öylece kalýr izi

Evlatlarým…
Öylece yazmak geldi içimden, duygudan deðildir sözlerim
Yaþarken eksilmesin suyunuz, yosun tutmasýn
Kulaklarý çýnlatan yokluk olmasýn adýnýz
Bizim sesimiz, nabzýmýzdan azalmaktadýr gün gün
Düþüncelerimiz derinlerimizden sýzmaktadýr
Aynalarýmýz da buðulanmaz ki artýk
Mesela; sabah týraþým yoktur benim, akþamdan kalýr yüzüm
Eski ellerimiz yoktur bizim, baðcýklarýnýzý baðlayan
Söylemeye dilimizde yoktur, artýk kendiniz çözün

Evlatlarým…
Bilirsiniz, ne çok eksik ekmeklerden geçtik biz
Bu günümüze çok þükür
Tartýla tartýla geçti ömrümüz, sek ...sek... sekerek
Gecelerin atlarýna binerek geçtik biz bu yollardan
Kolay olmadý... ne yaþamak, ne de yaþatmak, acýlarý içerek
Herkes uykusunda iken…
Rüzgarlarýn savurduðu tozlarýný yuttuk biz þehirlerin
Dolaþtýk köþelerin de; gölgesinde ýþýklarýn
Hep birlikte savrulduk, bir aldanýþýn tuzaðýna düþerek
Bazan darmadaðýn olduk, birbirimize küserek
Ama biz bozulmadýk, genlerimizde vardýr asil kan
Aþ gözlemedik biz, hep yollarý gözledik
Bölüþmek için bir dilim ekmeði, zaman zaman

Evlatlarým…
Gelip geçicidir her þey
Gün gün azalýr sükuneti nabzýn
Ne çok olanýn kýymeti kalýr, ne de azýn
Bir kelimedir “DÜNYA” geçici bir taht’týr
Çalkalanýr onda yürekler ki o, hep aldatýr
Baki olan yalnýz ve yalnýzca Allah’týr
“Baki kalan bu kubbede hoþ bir sadadýr”
Sevgilerimler Babanýz
15.03.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: