İhlas kalbin, aşk halin, edep vecdin ecridir!

Ýnsan aþk için kul olmalýdýr
Her saikte merakýyla aklýný kullanmaya adanmalýdýr
Ýmaný taklit üzre anlayýp ve bu vecheyle ehliyetinde ki sýkýntýyý anlamalýdýr
En mütekamil þekilde yaratýdýðýnýn farkýna varýp, inþiraha kayýtsýz kalmamalýdýr


Ýnsan elbette ki sevecektir
Lakin kalbi þehretmeye malik olmadan nasýl bilecektir
Hissiyatýn ritmine hazýr hale gelecektir, idraksiz mi seyredip inleyecektir
Nefsiyle mi hemhal olup kederlenecek, emribil maðruf için gayret göstermeyecektir


Umut, kalbin tarifidir
Su misali aziz ve ülfetlidir, aþk için tanzim edilmiþtir
Kul olmak adýna nasiptir, narýn haþyetinden aridir, vuslat için serdir
Ýnsan, ne kadar aklederse, ruhunun ve kalbinin edebiyle imanýn letafetine eriþirse


Furkan üzre nefestir
Gülün ahenginde refiktir, azim ve futuhatýyla ecirdir
Müddet-i nefes için ürperendir, rýzay-ý bari için gönlünden geçen ferdir
Ruhunu þehreden ariftir, nefsini esir eden ehliyet sahibidir ve ahsen-i takvimdir


Rabbinin emrinde hürdür
Nefsine köle olursa ne kadar zelildir, farkketmeyen üzülür
Güz niye suskun çehredir, ilkbahar adýna umut taþýmaktadýr, niyazdýr
Umudunu kaybetmiþ bir insan ne kadar makbul olan bir candýr, akýl niye vardýr


Kalp sevsin, nefsin deðil
Ruhun refakat etsin, kalýbýn ne hükmü varki sadýk deðil
Ýnsan kul olmak adýna aklýndan vazgeçen bir sanýk deðil, kalbin ne latiftir eyil
Avuntularýn haline kefil deðil,nefesin ne kadar kifayet edecektir evet, hiç belli deðil


Tanburun sesine kulak ver
Ta derinden bir meyan geçer, perdesinde ki tefekküre eðil
Hicran bedelsiz olur mu, hüzün kalbine devada bulunur mu, nefsin umurunda deðil
Ne kadar hesapsýzlýk varsa, kurtulmak için azim ve umutla seyretmek için kim kefil


Haydi artýk düþünme vakti
Geçmiþin adýna, geleceðin icmali þimdi yapýlýyor sanki
Okumak aklý ve izaný bereketli kýlmak içindir, anlamak yaþamana zemindir inanki
Cahilin ne kadar hükmü varki,hukukundan habersiz can dikkate alnan insan mý ki



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: