İNSANA DAİR (449)

ÝNSANA DAÝR (449)

Ýnsan denen olgu, sorgulanmalý.
Ömür toprak gibi kazýlýr her gün.
Yaþama kalite, vurgulanmalý.
Yýllar geçtikçe de azalýr her gün.

Huzura varmalý gönül yürekten.
Sevgiyi süzmeli ince elekten.
Derdi ve kederi deme felekten.
Ýncecik dantelden süzülür her gün.

Ýnsan aþýk olur sevgiye varýr.
Sevildiðinden çok, mutluluk verir.
Güzel bakar ise güzellik görür.
Sevilip sevince sýzýlýr her gün.

Gençlik gider elden, insan bilmeden.
Olgunlukta geçer, fark edilmeden.
Ýþte bu görünen cismani beden.
Belli yaþtan sonra bozulur her gün.

Zayi Ozan sözün tamama erer.
Bellimi ki ömür ne kadar sürer.
Her ne iþlemiþsen hep birer birer.
Amel defterine yazýlýr her gün.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 13/03/2018 Salý
Yayýn : 15/03/2018 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1152255/

Ýþbu þiir edebiyat defteri sitesinde
yayýnlandýðý gün günün þiiri seçilmiþtir.

Sosyal Medyada Paylaşın: