Þimdi uykuya dalacaðým ama korkuyorum, bir daha uyanamamaktan, bir daha seni yazamamaktan, seni anlatamamaktan, ben seni anlattýkça rahatlýyorum be sevgili.
Ya uyandýðým da yok olursam, rüyalarýmda kabuslar görürsem, ya ürkersem, ya, ya ne biliyim iþte uyanamazsam.
Hep derinlere dalmaktan korkmuþumdur, ama seni hayal etmek bana huzur veriyor. Seni her zaman anýmsamak, seni hissetmek çok anlamlý, gecelere isyan ediyorum. Onun için uyumak istemiyorum.
Sensizliðin acýsýný içimde yaþasam da, olsun be sevgili, korkularým da sen ol, kabuslarým da sen ol, her þeyim sen ol, unutma sen benim canýmsýn.
Senden bana tek kalan þey özlemdi sevgili. Biliyorsun bana sen lazýmsýn. Bir de o güzel yüreðin. Uykularýmýn efendisi. Yüreðimin kabusu.
Gözlerimin yaþý ve, bitmeyen sevdamsýn, acýlý sevdam.
18/12/2010 02:00/cumartesi YAZAN: ÞEBNEM ÖRS Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.