Bir aþk mabedinden sanki ayrýlmýþ Bu kalbi üzecek sürgün gözlerin Kâh ceylan kâh kumru... geçti yanýmdan Bir ümit vermedi bir gün gözlerin
Rengini bilmezdim bakýþý nardý Deðdiði taþ olsa tutar kanardý Kirpiginde yaman bulutlar vardý Fýrtýna öncesi durgun gözlerin
Karþýmda büyülü þehirdir durur Kirpigi deðmeyen ýrmaklar kurur Bir tay gibi ardýndan koþturur Nefessiz kaldýðým yorgun gözlerin
Kalbimin içine sessizce aktý Sonra alevlenecek kývýlcým çaktý Beni denizde soluksuz býraktý Zýpkýna benzeyen vurgun gözlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
nuhkenis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.