Eflatun yangınlar

Düþler barýnaðý olmuþ artýk mekaným
Hicranlý ömrümün bu mateminde
Hasrete yatan sevda bir türlü uyanmaz
Sabahlara karþý da geceler uyumaz...

Bu yüzdendir saçlar daðýnýk,umutlar karýþýk
Kalpten damlayan kanlar sinsice akarlar,
Deliler gibi ver yansýn etsen de anlayamazlar
Dokundukça alev alýr eflatun yangýnlar...

Karanlýðýn misafir olduðu o saatlerde
Yüzün karþýma oturuyor, gülen gözlerinle
Rüzgar durur, esmeyi unutur bedenlerde
Eflatun yangýnlar parlar ýþýðýyla yüreðimde...

Alevlenmiþ duygular gök yüzüne hýzla serpilir
Özlemlerin,aþklarýn, sanki son demi gelir
Vakit geç artýk,dillenmeye zamaným kalmaz
Baðýmlý ruhum eflatun yangýnlara gelir...

Daðýnýk kalan yalnýzlýðým yuvalanmýþ içime,
Kah gülen gözler, kah aðlayan gülüþler
Ýþte her zaman farklý kiþilikler, farklý hüzünler
Bazen de korkusuz tebessümlerde ümitler...


Sosyal Medyada Paylaşın: