Yeter ki
Ey can!
Þu fâni dünyada Imtihan seni sýký sýkýya sardýðýnda
Binbir zahmette býraktýðýnda
"Ah!" demeye mecalin bile kalmadýðýnda
Asla ve asla yýlmamalýsýn!
Yorulsan da, tükensen de
Sebepler dairesinde herþeyin bittiðini düþünsen de,
Karanlýk tünellerde yol alsan da
Bir küheylan gibi koþmaktan çatlamaya dursanda,
Çaresizliðin en ücrâ köþesinde yitsen de
Tükendiðini hissedip yere yýðýlsan da,
Topraðý avuçlayýp hayâlen toprakla birleþsen de,
O topraðýn avuçlarýnda deðil de
Kendini onun avuçlarýnda hissetsen de,
Asla pes etmemelisin!
O an, sadece ve sadece "Kün" emrinin içine sýðan
Yani; Yüce Rahman’ýn bir "Ol!"demesine bakan
Olmazlarý olduran,
Herþeye gücü yeten Bir’e sýðýnmalýsýn!
Gücünü O’ndan almalýsýn,
Yüce Yaratýcýnýn senin için dünyayý
Kendisi için de seni halkettiðini
Deðerinin çok yüce olduðunu,
Seni asla býrakmayacaðýný
Daima koruduðunu ve kolladýðýný
Sana süpriz lütuflar hazýrladýðýný asla unutmamalýsýn!
Hayat ýþýðýný O’nun nurunda bulmalýsýn!
Dayanmalýsýn O yegâne güce
Býrakmamalýsýn O’nu
El aman demeli
Gazabýndan sonsuz rahmetine kaçmalýsýn!
Kahrý olana ama lütfu kahrýndan çok daha fazla olana
Rahmeti gazabýný geçene
Çok esirgeyen ve çok baðýþlayana..
Eðer Mevla’dan yardým istersen
Ve eðer kudretine nihâyet olmayan Kâdir i Zülcelal dilerse
Ýþte o zaman,
Yönünü Mevla’ya dönüp acziyetini hissettiðin iþte o an,
Rahmet, saðnak saðnak yaðar baþýndan
Döktüðün gözyaþý nur olur
Söndürür cehennem nârýný
Týpký ýlgýt ýlgýt esen bir rüzgâr gibi
Sarar sîneni cennetin esintileri
Dert, keder, elem, gider
Ruhun huzur daðýna týrmanýr
Gönlün selamet vadisinde dolaþýr
Yüreðin cennetâsâ duygulara garkolur
Ve bir perde açýlýr
Bir perde daha ve bir perde daha..
Ýmtihanýn boynunu büktüðü andan,
Perdenin aralandýðý âna kadar geçen sürenin
Her bir sâlisesi altýn, pýrlanta, elmas olur
Cennete uzanan bir kaldýrým taþý olur
Zahmet rahmete kalbolur
Zulmet ziyaya teslim olur
Sýrlar hazinesi açýlýr
Ýnci, mercan, yakut herbir yere saçýlýr
Sabrýnýn, teslimiyetinin, imânýnýn gücü
Allah’a ilticanýn mükafâtý bu dünyada esenlik
Ötelerde kurtuluþ olur..
Yeter ki ey can,
Yeter ki sen Rabbim de!
Yeter ki aman Yarabbim de!
O zaman merhameti sonsuz olan yüce Mevla
Sana selâmetin en güzelini buldurur
Yeter ki ey can yeter ki sen O na sýðýn ve O ndan iste..
Ve iþte o zaman Mevla
O mahsun gönlünü türlü türlü ihsanlarla, lütuflarla, nimetlerle doldurur..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selva Durmaz Emir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.