Piþmanlýklar yolculuðuna çýkarken çilenin gölgesinde bir sýr sayýlmaz artýk, geçmiþim heybemde. ömrümün ilk baharýnda harcadým, meþakkat sermayemi...
aþk buymuþ demek? sevda buymuþ... menzili sapmýþ ok gibi; yüreðime batan son yolcusuyum belki de, kimbilir, yükünü almýþ geminin...
gözleri limanýmdýr, hülyasýnda bulurum kendimi, orda; bir girdabýn akýþýna býrakýrým, öylece...
aldanýrým... aldanýrým belki de, kim bilir.. þiirde, söze sazda; naðmenin ahengine.. deli sevdama köprü kurarým yüreðimde, sýrata inat.. deliririm biliyorum;deliririm, prangalar vurdukça bana hayat. asi çocukluðum, yaþanmamýþ gençliðime,ederken feryat. son geminin, son yolcusuyum...! demir almadan; kavuþacak..
Aliye UYANIK/ BOZOK KIZI
Sosyal Medyada Paylaşın:
BOZOK KIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.