BEN HİÇ GİTMEDİM GÖZLERİNDEKİ ÜRPERTİLİ YAĞMURLARDAN

yarýda kalmýþ aþklarýn baþucunda kýrýk bir keman ezgisi
uðultulu arzular gemisinde salýnýyor tan yelleriyle yelkenleri
baðýþlanmayan kelimelerimsin vapurlar geçerken boðaziçinden
zakkumlu sularda acý arzulardan sabah þebnemlerine düþen sevgilim benim

güllerin sevinci bahar dallarýna düþer
yollarýn uzamý bir kadýnýn tenini okyaþayan hüzzam ayrýlýklara
yazgýsýný sonbahar defterlerine yeniden çizen kýrmýzý kadýn
çiçekler gibi seslenirsin baharlardan
aynalar önünde býraktým seni kýrlangýç aðrýlarýnda
zakkumlu sularda acý arzulardan sabah þebnemlerine düþen sevgilim benim

akdenize giden þilepler içinde dudaklarýna þiirler okudum
ulaþtýðým limanlarda dudaklarýndan buzlu kadehler gibi içtim seni
lodos sonrasý saðanak bir yaðmur
fýrtýna takvimlerinde kýrlangýç çýðlýklarý
son güzde aðlýyor aðaçlar
avuçlarýmda çürük bir ayva kokusu
hazan göçebe bir aþkýn yalnýz kapýlarý çalýþý

bir tren penceresine gömüldü vedalar kenti istanbul
sýðýnýp uyusam kollarýnýn boþluklarýnda
uyansam bir yaz akþamý koþullanmamýþ sevgilerin bahçelerinde
eflatun yalnýzlýklarýmda kýrýk bir keman ezgisÝ
zakkumlu sulara düþüyor acýlar

Ben hiç gitmedim gözlerindeki ürpertili yaðmurlardan

Ömriye KARATAÞ
12.03.2018


Sosyal Medyada Paylaşın: