çekip sandalyeyi denizin mavisine karþý yaktýðým sigara kadar varým zevkin kölesi olmak an meselesi dudaðýmýn hemen baþ ucunda bir öpücüðün sinsi gülüþü vurulduðum güne benzer.
kurtuluþ ümidine sýký sýký sarýlmýþ garip bir derviþim üstüme sardýðým eski bir aþktan kalan gölgeler azýðým belkilerden ibaret doymasam da yetiyor dediðim garip bir öykünün içindeyim baþý ben sonu ben.
utangaç düþlerim olurdu bazen sabahýn ilk gülüþlerinde kaybolan silinmeyen makyajý hala gözlerimin kenarlarýnda durur parmaklarým korkunun üzerinde gezindikçe kirpiðin isyaný titretiyor hala ellerimi.
biliyorum bu bir füsun çözdükçe çoðalan zamana daðýlýp kýsmetimi kapatan evde kalýþlarýma adanmýþ.
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.