sevgi ve ölüm

SEVGÝ VE ÖLÜM

Ölümünü gördüm doðanýn
Kuþlarýn, aðaçlarýn, bitkilerin
Bilmem ki kaç hazan mevsimi
Acýlarýný yaþadým gözlerim yaþlý
En sevdiklerimin birer birer
Vakitli doðanlar vakitsiz öldüler
Ölümü ve ölenleri gördüm
Sevenler ölse de, sevgileri ölmediler
Çünkü sevgiler ölümsüzdürler

Hayat bir ýrmaktýr sessizce akan
Aktýkça yaklaþýr ölüm tükenir zaman
Karanlýðýn içinde nefes nefese
Sevginle baþ baþa yaþýyorum bu gece de yine
Korkmuyorum ölmekten çünkü ölümü gördüm
Tadýnca ölümsüz sevgiden ben ölümü öldürdüm
Gönlüme düþen sýrrý aklýmla çözemedim
Sakladým insanlardan kimseye söylemedim

Nice ýrklar kavimler geçti yeryüzünden
Yýllarla birlikte ömürleri tükendi, zamanlarý doldu
Yýldýzlar gibi yüzleri bir bir soldu
Neresinde yanýldýk bu hayatta diye hiç düþünmeden
Neden bu kin, bu nefret, insanlara bu düþmanlýk neden!
Halbuki hepimiz geldik tek bir dededen…
Bizden önceki kavimlere de nice tufanlar yazýldý
Ýnsanlar eliyle dünyada düzenler bozuldu
Acýlar hükmetti zamana yüreklerden taþarak
Kabuk baðladý yaralar zamanlarý aþarak

Þimdi yine ýssýz ve soðuk geceler
Aþkýnla yanan kalbim her atýþta adýný heceler
Ýçli dualarým yankýlanýr kalbimden göklere
Bir sen duyarsýn beni huþu ile titretip bedenimi
Cevabýný iletirsin sonsuzluktan hediye
Ben de, ben de seni seviyorum diye!


30-05-2008
Þair, Burhan AKSU

Sosyal Medyada Paylaşın: