Sen Beni Artık Anlayamazsın

Üzerime çöken gecenin yorgunluðunda,yine senin izin var
Nefes alacak zamaným yok,beynim bir deliyi oynarken
Yüreðim ise kimsesiz çocuklar gibi,
Dolanacak bir yürek,sýðýnacak bir liman arýyorum.

Bir "hoþçakal"a sýðacak kadar küçük deðildi sevgim,
Ve hiç hoþ kalamadým,yaþayacak çok acýlarým var daha.
Ben kahýrlandýkça sevdam büyüyecek,
Sevdam büyüdükçe içimdeki ateþ beni daha da yakacak

Gururumu ardýndan döktüðüm yaþlarla kaybettim,
Ben ki hiç bir yaraya aman vermezken
Senin kanattýðýn yüreðimi susturamýyorum
Çýðlýk oluyorum,
Ama senin boþ kalbine çarpýp tekrar yüreðime,yarama dokunuyorum.

Sen beni artýk anlayamazsýn,
ben aþka bulandým.
Gülüþüne kapýlýp,sözüne inandýðým seni
Yüreðimin her hücresine kazýdým.
Sen ise beni bir boþluða hapsedip,kilidini derin sulara attýn.

Býrak kanasýn,býrak yansýn bu pervasýz yüreðim
Minnet etmem tatlý bir gülüþüne,soluksuz kalayým.
"Benim bu hazin öykümü kara toprak alsýn"
Þýmdý hoþ çakal’larýn caný cehenneme
Al bu vedayý baþ ucunda sakla!!

Mehtap
Sosyal Medyada Paylaşın: