O Rüzgâr beni öyle bir aldý ki Hiç kendime bir þey soramadým Býraktým kendimi esiþine Gözlerim gözlerin de Yüzüne bakmaya Sesini duymaya Kalbim atýþýný Heyecanýmý
Bu kadýn beni alýp götürüyor Ruhumu gül bahçelere Mis kokular içerisinde Rengarenk düþlere Gülücüklere boðuyor Sonra öpücüklere Ellerim terinde Titriyorum
Dönüp bakmak istemiyorum arkama Evvelsi günden kalan kendime Býrakmak istiyorum orda Her þeye sýrtýmý dönüp Dalýp güne Seviyorum iþte ilktir böyle canhýraþ Aþka koþuþum dörtnala doludizgin Ayak deðmemiþ topraklara Yeni bir keþfi Sahiplenmeye Evvelsi gün düþün beni kayýttan
Yeni bir isim yeni bir ad Yazýn kader haneme Bu günün tarihini Yeni doðdu Beni arayýp sormasýn kimse Hatýrlanmak istemiyorum Bir hafýza kaybýnda kalýp Bir kadýnýn kanatlarýnda Hafifledim Uçuyorum
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Coşkun 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.