hayat buldum

þimdi sen kalp atýþýma nefesinle eþlik
ederken, benim senden ayrý,
olduðu mumu sanýyorsun?
balkon camýndan bakarken
kuþlara ekmek atarken, ya da
gökyüzüne seyre dalarken
yalnýz sen mi
yârin gözlerini arýyorsun ?
þimdi senin yüreðinin sesiyle
uykulara dalmak
nefesinin ninnisiyle rüyalara koþmak
ellerinin sýcaklýðýnda
hayat bulmak vardý...
biz içimizde kurmuþtuk hayatýmýzý
acýya deðil mutluluða doðruydu koþumuz
bazen su almýþ sandal gibi boþalttýk içimizi
bazen kýrýldýk cam gibi tuz buz olduk
iki yarýmdýk birbirimizi tamamlayacak
meþale olacaktýk birbirimize,
hatta bir deniz taþýyorduk sýrtýmýzda
ve koskocaman bir dað vardý omuzumuzda
kaybetmedik ümidimizi ve sarýldýkça birbirimize
kapanýyordu yaralarýmýz
kolay deðildi yaþamak diyorduk
yorgunluktu yaþamaya çalýþmak ama
hayat bizim sevdiðimizdi
sevgilimizdi.
yazgýmýzdý, göðsümüzde sancýmýz
yenilgi yoktu sönmemiþti ýþýðýmýz
mekan dar olsa da kýsa olsa da ömür
biz ömrümüzü birbirimize adamýþtýk.
yaþlanan gözlerle bakarken uzaða
kalbimizle vurulmuþ
kalbimizle küllerimizden doðmuþtuk.
***
yusuferdoðan



Sosyal Medyada Paylaşın: