şiirdeki yüzün

þimdi
ölgün
ve
uçuk


sen
þiirdeki yüzünü kaybedince
soldu
göðün mavisi..



bad-ý saba
deðerdi
ilk ýþýklarla
yapraðýna
çiçek baþka açar
yaprak baþka gürlerdi
dallarda

sen
þiirdeki elini kaybedince
kýrýldý
aðaç
döktü bütün yapraklarýný..


yüzmese de olurdu
dalgalar arasýnda
bir çifte kayýk
çaðýl çaðýl bir türküydü deniz
martýsý baþka alem
balýðý baþka


sen
þiirdeki yüreðini kaybedince
öldü
bahr-i alem..


kara
ve
isli hayaller büyüyor
düþlerinde
sen
tutunduðun en kuru dalda umdun
oysa
bahardan baþka
ne bezer gözlerini
mordan kýzýla..


sen
þiirdeki sözlerini kaybedince
yitti
bütün can
bütün an
kayýtsýzdýr þimdi
zaman.



sen
þiirdeki varlýðýný kaybedince...




10/03/2018
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: