YORGUNUM (179.)

Bir sessizlik çöktü üstüme
Mutluluktan yana
Aklým karýþýk bu sýralar
Yýllarýn yorgunluðu var üzerim de
Yorgunum

Ýçimde ki ben i yok edip
Yerine seni koyduðumda
Hafif bir tebessüm oluþur
Dudaklarýnýn kenarlarýnda
Eðilip öptüm yavaþça
Suskundun

Masum bir çocuk kadar
Suskunum bu gün
Kalbimden silmedim hiç
Sevdiklerimi
Riyasýz ve tertemiz
Hissettiklerim

Yorgunum artýk
Binlerce hikaye var içimde
Kimselerin bilmediði makamda
Besteler var içimde
Dolaþtým hayaller peþinde
Yorgunum

Kâh mutlu kâh mutsuzum
Kalemime sevdalanmýþ
Kelimelerim bu aralar
Satýr satýr dökmüþ içini
Kaðýtlara acýlarýný

Dün gece saçlarýný okþadým
Ýçim titredi
Ýpek tenine
Dudaðýnýn nemi deðdi
Renklerin gölgeleri soldu
Sustu konuþan dillerim
Lal oldu


Fatma Ayten Özgün


Sosyal Medyada Paylaşın: