düþersem eðer suya düþmek istemem çünkü yüzmeyi bilmem ki ben -ya boðulursam-
düþsem ateþe de düþmek istemem çünkü yakýp kül eder her þeyi -ya yanýp kül olsam-
oysa ben topraða düþmek isterim çünkü topraða düþen her þeyin “yeniden yeþerme” umudu da vardýr belki yürümesini de bilmem ama -en azýndan- toprak olurum
ve ne bileyim ! gün gelir belki de üzerime beyaz bir “glayör tohumu” düþer...
(not:beyaz glayör dostluðu temsil eder)
Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRTINADAN ARTA KALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.