Gül demek istedim içimden,
Bu gün de güldüremedim,
Gülemedim bayram bayram.
Güldürmediler aðýz tadýyla...
Bir aklým diyor ki git!
Tut yakasýndan.
Anlat bütün gerçekleri,
Anadan üryan.
Ya da sok gözüne,
Tersaneler de olan bitenleri,
Karýn tokluðuna dökülen onca terleri,
Ýþlenen en kaba cinayetleri...
Kör mü de gözün,
Gözünün içine bakarak.
Çok olsa senin de payýna düþer,
Ananý da al git diye azarlanmak.
Yok! Yok!
Ben hazmedemem.
Aslýnda çýplak olan bu gerçekleri,
Yazmayan gazeteleri okumayayým.
Pasif bir tavýr koyayým,
Desem... Kimin umurunda...
Bir aklým da diyor ki;
Yeni bir þeyler keþfet,
Uyarýcý bir þeyler;
Bahçemdeki melisalarý toplasam olmaz,
O daha da uyutur.
En iyisi ýsýrgan otu.
En tazesinden koparýp onu,
Ýnsanlarýn çýplak yerlerine sürterek,
Ya da azgýn kýlýç arýlarýný kovanýndan çýkarýp,
Sokaklara dökerek
Uyarmak mümkün olabilir uyuyanlarý...
Ya da analar ah çekmeye devam ederler.
Üç beþ paçasý düzgün de gelir,
Baþsaðlýðý dilerler,
O kadar...
Sonra baþka ocaklar söner,
Bir kýsýr döngüdür, daðlayan yürekleri.
Tatlý kârdýr,
Açtýran önlemsiz tersaneleri,
Bir bir gömülmekte olsa da, kara topraða,
Kara yazgýsý çýkar kokan,
Yurdumun alýn terleri...