Kağıttan gemiler

Kýyýsýnda durup nefesini dinliyorum gecenin,
Ya da kalp atýșlarýný yýldýzlarýn!
Sabahlarýn çýðlýklarýný duyuyorum bazen,
Bazende martýlarýn kanat seslerini...
Yetim çocuklarýn acý tebessümü vardýr ya buruk,
Onun tadýnda uyanýyorum sensiz güne...
Önce havasýný kokluyorum șehrin;
yine sen kokmuyor!...
Burușmuș sevdamý giyiyorum üstüme,
Saat seni çoktan geçmiș!..
Ellerini tutuyorum boșluðun,
Tadýný çýkartýyorum sarhoșluðun,
Bilmem ki kaç derece,
Ateși yokluðunun...
Bilmem ki ne kadar aramýzdaki uçurum...
Bir varým, bir yokum bu karanlýk bedende,
En sevdiðim de sendin, býrakýp gidende!
Avuclarým hasret kokar þimdi,
Parmak uçlarýmda hüzün,
Gözlerimde yüzün,
Dudaklarýmda kaðýttan gemiler,
Senin limanina demirler...
Yine üstüme burușmuș sevdamý giyiyorum,
Saat seni çoktan geçmiș...
Senin limaninda, adým adým sana yürüyorum,
Gözlerimde kaðýttan gemiler!
O gemiler, bu limana hiç gelmediler...

Bizler aklý kýt, gözü yukarda insanlarýz,
Acýyýda, hüznüde ancak tadýnca anlarýz..


Sosyal Medyada Paylaşın: