O MART SABAHI LİMANDAN AYRILAN GEMİ

Ne zaman hýrçýn,
Köpüklü bir deniz görsem;
Çocukluk yýllarýmýn
O mart sabahýný hatýrlarým!
Köpüklü, hýrçýn dalgalara bakarak
O günleri tekrar yaþarým.

Onunla çocukken tanýþmýþ,
Çocukken oynaþmýþtýk kumsalda.
Ne tatlý hayallerimiz vardý,
Ne güzel çocukluk masallarýmýz...
Çocukçaydý el ele oyunlarýmýz,
Çocukçaydý kumsalda
Birbirine deðen dudaklarýmýz...

Lakin uzun sürmeyecekmiþ
Bu çocukluk rüyalarý...
Soðuk bir mart sabahýydý,
Günlerden pazartesi...
Yaklaþmýþtý iskeleye bir gemi...
Dost sanmýþtým
Sevmiþtim siyah renklerini…
Ama o kara, kapkara gemi
Almýþ götürmüþtü
Benim çocukluk sevgilimi!

Olanlar küçük bir þaka gibiydi…
Sanki kurþun asker olmuþtum
Öylece bakakalmýþtým arkasýndan...
Güverteden son defa bakýp
Aðlayarak el sallamýþtý bana...
Sanmýþtým ki bir süre sonra
Dönüp gelecekler yine limana...

Gelmediler!
Gelmedi o gemi,
Gelmedi o bir daha...

Hala bir özlem var içimde...
Hala ümitsizce soruyorum:
Gelmeyecek mi o mart sabahý
Limandan ayrýlan gemi?
Getirmeyecek mi bana
Benim o çocukluk sevgilimi?

Ýþte yine bir mart sabahý
Gözler ufukta,
Dudakta dua ve dilekler…
Bir ümitle
Hala çocukluk sevgilisini,
Hala o mart sabahý
Limandan ayrýlan gemiyi bekler!

Sahi, yaþýyor mu?
Kiminle þimdi?

Ne olurdu dönüp gelseydi?

Ama…
Dönüp gelmeyeceðini,
Rüyanýn gerçek olmayacaðýný
Bende biliyorum!

Adý neydi?
Adýný bile unuttum!
Aradan geçti seneler,
Çok seneler…
Ama ne yapayým ki
Unutmuyor þu kör olasýca
Deli yürekler!

09.03.2018
Mustafa YÜKSEL



Sosyal Medyada Paylaşın: