Havamý soðudu bende mi öyle
Mevsimin adý yok sen olmayýnca
Dil küstü kelama coþmuyor þöyle
Sohbettin tadý yok sen olmayýnca
Aynalar camalim tanýmaz oldu
Bülbüller baykuþu kýnamaz oldu
Bahçemde çiçekler sarardý soldu
Kimseden nida yok sen olmayýnca
Düþlerim de gezer yabancý yüzler
Baþkasýný süzer þimdi o gözler
Ýçimde dinmiyor yaktýðýn közler
Ýlk günün odu yok sen olamayýnca
Karanlýk çökünce yalnýz pusarým
Duvarlar konuþur ben de susarým
Gölgemden çekinir sesim kýsarým
Mazinin yadý yok sen olmayýnca
Hesabý þaþýrdým geçen zamanýn
Meþreb de ekþiyen dilsiz amanýn
Ölüye okunan fani fermanýn
Ardýnda kadý yok sen olmayýnca
Yerinde çakýlý yelkovan akrep
Saniye atiyi döner döver hep
Yaz günü elimde dondu mürekkep
Vuslata vade yok sen olmayýnca
Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.