seni seviyorum

gözlerin yeþil mi hala,
baharý hatýrlatýrcasýna,
yoksa biraz buðulandý mý,
hüznüyle sonbaharýnýn,
yüzünde ki çizgiler,çektiðin acýlarýn þahidi,
ya ellerin titriyor mu yine,
vuslatýn hasretiyle,
dilin de eski zaman þarkýlarý olurdu,
hepsi ayrýlýða dair,
umut,batan bir gemiydi sanki,ýssýz limanlarýn da..

iþte böyle,
ben seni yazmadým,okudum sadece,
en sevdiðim þiiri okuyormuþ gibi,
gözlerinde ki bir kaç umut kýrýntýsýnýn,
ellerinin buz kesilmesini,
titreyen sesini heyecanlanýnca,
yüzünün kýzarmasýný utanýp sýkýlýnca,
saçlarýnda ki beyazlarýn tel tel,
yýllarýn katkýsý her bir çizginin,
anlamýný okudum yüzünden,
küçük notlar tuttum kaybolan ümitlerinden,
bazen kýzdým,
bazen küstüm sana,
bazen de üzüldüm,
kendine yaptýðýn haksýzlýklardan,
ama en çok sevdim seni,
insan olarak yaratýlmýþtýn da zaten,
ben senin insanlýðýna kattýklarýný sevdim...






emine rezzan sipahi





Sosyal Medyada Paylaşın: