yine geçen buruk bir Mart ayý ve sensizliðe kadeh kaldýrýyorum gölgem benle bir olmuþ zifiri karanlýkta kurulu sensizlik sofrasýnda bana sýrdaþ oluyor...
soðuk bir duþ almaktan deðil de soðuk bir düþ görmekten býktým sanki geçmeyecek acýlara geçecek diye kendimi avutur gibiyim...
gözlerim kan çanaðý kýpkýrmýzý gözyaþým boþ bardaðý bile doldurmaz halsizim huysuzum belki de yaþamak istemiyorumdur ölümü bu kadar istemek doðru mu sence?
kapý kapalý pencere kapalý ve dört duvar sanki kalabalýk içinde yalnýzým ses seda çýkmýyor karanlýktan sanki aydýnlýða küsmüþ de haberim yok üþüyorum ama üstümü örtecek bir tek sensizlik kaldý...
ayaðýmý sensizliðe göre uzatýyorum sert duvarlara yaslanýp yine aðlýyorum amaçsýzca belki geçer diye...
bir buruk Mart ayý ve bana düþen sensizlik payý...
Samet Akçar
Sosyal Medyada Paylaşın:
sametakçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.